özgün şahin
Kent yaşamındaki “yer-ötesi” mekânlar üzerine bir inceleme niteliği taşıyan çalışma, insanın özneden nesneye dönüşümünü merkezine alır. Gündelik yaşamın ortak alanlarındaki herhangi bir hareketli geçiş anının, çoklu gösterildiği videoda hareketliğinin esas kaynağı ve yönü okunaksız bir tekrara dönüşür. Bu tekrar, görüntüleri; kayıp ve amaçsız şekilde sıradanlaşan figürler aracılığıyla muğlaklaştırır. Modern kent yaşamının tipolojisini dökümanter bir yaklaşımla inceleyen video, zaman-birey-mekân ilişkisinin kaygan zeminini; görüntülerin bir türlü frekansını bulamayarak “karıncalanma” etkisi yarattığı kitle iletişim cihazlarının görsel alanına taşır.