Boşluk Senfonisi

Zeynep Abacı

Marcel Duchamp, müziğin zamansal değil, tıpkı plastik sanatlar gibi mekansal bir sanat olduğundan bahseder ve ekler; “Sesler farklı kaynaklardan, farklı şekillerde gelir ve bu şekiller bir heykel görünümü oluşturur.” Heykel görünümü bir mekansallık yaratır ve mekanı yaratan başlıca faktör boşluğun ta kendisidir. Marcel Duchamp’ın Musical Sculpture yorumundan yola çıkan bu proje, İstanbul şehrinin seslerinin görselleştirilmesi olayına dayanır. Şehrin tüm seslerinin bilgisayar ortamında grafik görüntüler sunacak şekilde tanımlanmasıyla oluşturulacak sahnelerde ses, boşluk ve görüntü kavramlarından yola çıkarak şehrin sesi, şehrin sesinin görüntüsü ve son olarak da bu seslerin oluşturduğu bütüncül bir yapı (grafik görüntülerin üst üste bindirilmesi) ortaya çıkarmak amaçlanır. Meydana gelen görsel formlarla plastik anlamda bir ses heykelinin oluşturulması hedeflenmektedir. İlk sahne trompet çalan bir figürle başlar. Trompetin güçlü ve uyarıcı sesi izleyiciyi başlamakta olan kaosun içine doğru sürükler. Trompete karışan şehre ait seslerin (Trafik, Korna, Kargalar, Martılar, Hızlı Adımlar, Bağıran Adamlar, Kadınlar, Metro Anonsları, Otoparkçılar...) her biri fonetik çalışmalarda kullanılan Wave Surfer adlı bilgisayar programıyla grafik olarak görselleştirilmiş ve bu görsellerden oluşan kolajlarla videonun sonuna doğru bir bütünsellik oluşturmak amaçlanmıştır. Şehrin çıkardığı seslerden oluşan heykel düşüncesi iki boyutlu düzlemde dijital olarak verilirken, seslerin grafik görüntülerinden oluşan enstalasyon fikriyle hem videoya atıfta bulunmak hem de gerçekleştirmek istenilen Musical Sculpture yorumuna yaklaşmak hedeflenmektedir.

Kamusal Alanda Dijital Sanat / İstanbul
linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram